Asfalt lijkt zo’n overzichtelijk product: wat grove bestanddelen (zoals steen) gemengd met vulstof (zand), aan elkaar gekit met kleefmiddel (bitumen). En dan nog wat toevoegingen om het asfalt bijzondere kwaliteiten te geven. Maar schijn bedriegt. Asfalt is een zwarte puzzel. Allerlei soorten afval uit de bouw en de industrie worden in asfalt verwerkt. Een kwestie van hergebruik. Dat spaart beperkte grondstofvoorraden zoals olie en grind. Een prima zaak. Ook drukt hergebruik de hoge kosten van afvalverwerking. Ideaal zo lijkt het.
De hete asfalt voor de wegverharding bevat altijd giftige bestanddelen. De asfaltwerker kan de vrijgekomen rook, dampen en gassen inademen. In de buurt van de machines die de asfaltlaag aanbrengen, kunnen de werkers blootgesteld worden aan kankerverwekkende uitlaatgassen. Dit effect werkt nog versterkt in overkapte omgevingen, zoals tunnels.
Bij het frezen en breken van asfalt komt kwartsstof vrij. Kwartsstof kan leiden tot irritatie van de longen, longaandoeningen en kanker. Het asfalt wordt warm en vaak onder druk aangeleverd. Dit zorgt bovendien voor een verhoogd risico op brandwonden.
Met de richtlijn 2019/130/EU worden grenswaarden bepaald voor uitlaatgassen van dieselmotoren en ook voor mengsels van polycyclische aromatische koolwaterstoffen.
Meer informatie op de Belgische website: https://www.beswic.be/nl/blog/veilig-omgaan-met-asfalt-preventiemaatregelen-van-productie-tot-eindgebruikers
De richtlijn 2019/130/EU pdf kunt u hieronder downloaden.
Gratis Downloadlink ( alleen voor leden van deze site, registreer je gratis)
EU Richtlijn 219/130 Bescherming tegen Asfalt en mutagene stoffen
0 reacties