Vanmorgen (25-7-2019) rond negen uur hoor ik wat gestommel, net of er iemand uitglijdt. In eerste instantie heb ik helemaal niet door dat er iemand op het dak werkzaam is, bezig met het aanleggen van een constructie voor zonnepanelen.
Ik blijf staan kijken en kijk nog eens goed om mij heen, inderdaad, de beste man is helemaal alleen, en ook nog eens niet aangelijnd aan het werk.
……. Niets of niemand in de buurt te zien …….
Ik twijfel, spreek ik hem wel, of spreek ik hem niet aan? Ik besluit om een poging te wagen en roep enkele keren, er wordt echter niet op gereageerd.
Heeft hij soms oordopjes (met muziek) in? Ik weet het niet zeker en kan het niet goed zien, maar het zou best eens kunnen. Ik roep nogmaals, hij zou het moeten horen, ik ben op hooguit 25 meter afstand.
Er wordt nog steeds nergens gereageerd, ook niet door de man op het dak…..
Mijn gedachten gaan naar de tijd dat ik zelf in de bouw en industrie werkzaam was, met steigers van houten palen, en zo goed als geen PBM. Als je in de jaren 70 oorbescherming droeg werd je een mietje genoemd… Intussen leven we in 2019 en verwonder ik mij erover dat de man op het dak blijkbaar niets heeft geleerd van het verleden. Ligt dit nu aan de man of aan de maatschappij?
Zelf denk ik dat het aan de maatschappij ligt, alles moet steeds goedkoper en steeds sneller. Ook wordt er steeds minder gekeken naar de kwaliteit van materialen en middelen maar ook naar de kwaliteit van het leven. Dit terwijl ‘wij’ wel steeds langer door moeten werken ….
Met dit soort gedachten vervolg ik mijn weg met de hoop dat de man zijn werkzaamheden af kan maken en later op de dag gezond en wel aanschuift bij het avondeten….
0 reacties